Γιατί παίζεις όλο παλιατζούρες?

Πολλές φορές με ρωτάνε "γιατί παίζεις όλο αυτές τις παλιατζούρες;"

Για να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Το πιο σημαντικό είναι ότι λόγω της Retropolis έχω ταυτιστεί με τα Retro games. Και καλώς έχει γίνει αυτό. Έλα όμως που δεν έχω αφήσει καμιά γενιά κονσολών.  Ακόμα και σήμερα πιο πολλές ώρες θα αφιερώσω στο PS4 Pro παρά στο retro gaming.

Το Retro όμως είναι αυτό που θα με χαλαρώσει. Είναι αυτό που θα με γυρίσει πίσω σε χρόνια ανέμελα. Είναι αυτό που θα μου θυμίσει πώς είναι να παίζεις με φίλους σου. Είναι αυτό που πραγματικά αγαπώ.

Αν είχα να διαλέξω στην επόμενη γενιά κονσολών η σε ένα ρετρό σύστημα για την υπόλοιπη ζωή μου θα επέλεγα την amiga500 και θα ήμουν ικανοποιημενος. 

Η απλότητα στον χειρισμό εκείνων των παιχνιδιών, η έλλειψη μεγάλων κινηματογραφικών σκηνών, οι απίστευτες μουσικές των Chris Huelsbeck και David Whittaker αλλά και το ευφυέστατο χιούμορ σε πολλές περιπτώσεις πραγματικά με χαλαρώνουν και με διασκεδάζουν.

Επιπλέον με όλα τα ρετρό παιχνίδια έχω συνδυάσει ξεχωριστές ευχάριστες στιγμές της ζωής μου. Δίπλα δίπλα με τον αδερφο μου Μάκη να παίζει colonization και η μουσική να ηχεί ακόμα στα αυτιά μου. 

Sensible soccer με τον φίλο-αδερφό μου Χρήστο σε ντέρμπι ΠΑΟΚ-ΑΕΚ, ανταλλαγές παιχνιδιών με τα φιλαράκια στη γειτονιά για το Game Boy και το Game Gear.  

Και αργότερα iss στο ps1.

Οι στιγμές όμως που πραγματικά αναπολώ είναι οι ώρες στα ουφάδικα. Μαζεμένοι όλοι μετά το σχολείο να παρακολουθούμε τον Σπύρο να τερματίζει το street fighter 2 με όλους τους χαρακτήρες και εμείς από πίσω του να κοιτάμε τους τερματισμούς.  Εγώ να προσπαθώ να σπάσω το προσωπικό μου ρεκόρ στο pacman και να κάνω χάι σκορ στο shinobi!

Ε πολλές απο αυτές τις στιγμές ζωντανεύουν στα μάτια μου παίζοντας emulators με όλα αυτά τα παιχνίδια.  Πολλές φορές με τους ίδιους φίλους On line.

Για αυτό μη μας παρεξηγείτε όταν παίζουμε τις παλιατζούρες. Μακάρι όλα τα νέα να έχουν την ίδια συναισθηματική αξία μέσα μας μετά από 20 χρόνια.

Keep it retro ...

Πάνος